Cantiga 159 de Alfonso X el sabio

Como Santa Maria fez descobrir ha posta de carne
que furtaran a ûus romeus na vila de Rocamador.

Non sofre Santa Maria
os que as sas romarias

E dest’ oyd’ un miragre
que mostrou Santa Maria,
a ûus romeus que foron
como mui bôos crischâos,
Non sofre Santa Maria

E pois entraron no burgo,
e mandaron conprar carne
e vynno; e entre tanto
que a seu Fillo rogasse
Non sofre Santa Maria

Por eles e non catasse
mais que del perdon ouves[s]en
E pois est’ ouveron feito,
u seu jantar tîian,
Non sofre Santa Maria

E mandaran nove postas
na ola, ca tantos eran;
acharon end’ hûa menos,
lles fora, e foron todos
Non sofre Santa Maria

E buscaron pela casa
chamando Santa Maria
e oyron en un’ arca
e d’ ir alá mui correndo
Non sofre Santa Maria

E fezeron log’ a arca
foron, e viron sa posta
e sayron aa rua
que viron aquel miragre,
Non sofre Santa Maria

Que a Virgen groriosa
Des i fillaron a posta
per hûa corda de seda
loando Santa María,
Non sofre Santa Maria de seeren perdidosos
son de fazer desejosos.

de que vos quero falar,
per com’ eu oý conatr,
a Rocamador orar
simplement’ e omildosos.

de seeren perdidosos.

Foron pousada fillar
e pan pera seu jantar
foron aa Virgen rogar
dos seus rogos piadosos.

de seeren perdidosos.

de como foran errar,
de quanto foran peccar.

tornaron non de vagar
ond’ eran cobiiçosos.

de seeren perdidosos.

meter, asse Deus m’ anpar,
mais poi-las foron tirar,
que a servrenta furtar-
poren ja quanto queixosos.

de seeren perdidosos.

pola poderen achar,
que lla quisesse mostrar;
a posta feridas dar,
non vos foron vagarosos.

de seeren perdidosos.

abrir e dentro catar
dacá e dalá saltar;
muitas das gentes chamar,
ue foi dos maravillosos
de seeren perdidosos.

fezess’ en aquel logar.

e fórona pendorar
ant’ o seu santo altar,
que faz miragres fremosos.

de seeren perdidosos.